*************************************************************************************************************************
Przeglądam od czasu do czasu szuflady, pudełka, albumy ze zdjęciami. Wiele z nich wiąże się z różnego rodzaju wyprawami, przygodami, znaleziskami. Niektóre zdjęcia mają więcej lat niż znaczna część forumowiczów ma lat. Tyle, że oni jeszcze się wspinają a ja mam już mocno z górki.
Dlatego sporo zdjęć będzie okraszonych moim marudzeniem na temat-lub tylko w pobliżu tematu. Ale czasem otoczka sytuacyjna jest tym katalizatorem, który pozwoli zrozumieć "co poeta chciał w wierszu przekazać".
Oczywiście nie gwarantuję, że wszystko co napiszę będzie szczerą do bólu prawdą więc czytajcie to wszystko z przymrużonym jednym okiem 
Z góry przepraszam za pokazywane znaleziska, darowizny i zakupy. Znacznej większości już nie ma w moich zbiorach a i ta reszta wkrótce pewnie zmieni właściciela.
Zaczynałem wtedy, gdy jeszcze nie było takiego ciśnienia na różne ciekawostki, prawie w każdej wsi był przynajmniej jeden stary motocykl do kupienia a w niektórych chatach w normalnym użyciu była lampa naftowa i radio na baterie.
Dzisiaj na prawdę trzeba się nagimnastykować by dostać się do chaty, mieć pozwolenie od właściciela gruntu czy wymigać się w przypadku spotkania III-go stopnia :-? Zwłaszcza, że czas kiedy mogłem śmignąć jak zajączek w krzaki minął bezpowrotnie :rozpacz: i preferuję tereny płaskie.
Nie mam nic przeciwko komentarzom, pytaniom itp.
Na dobry początek
Był sobie taki zaniedbany dwór. Trawiły go pożary, z cegieł okradali okoliczni mieszkańcy. (widać na zdjęciu wypiłowane belki ze stropu).
Poszukiwacze też tam zaglądali i panowała powszechna opinia, że tam nic nie ma.
Kiedyś, będąc na miejscówce w pobliżu, wpadłem, żeby jeszcze raz dokładniej pooglądać sobie zabudowania (teren wokół był podmokły i tak zarośnięty, że o machaniu wykrywaczem można było zapomnieć). Przy okazji cyknąłem fotkę moją lustrzanką marki Practica Super TL. Z samowyzwalaczem, of course
W olbrzymim budynku gospodarczym nic ciekawego nie było. Do zrobienia zdjęcia nadawał się idealnie bo oświetlanie zapewniał brak dachu. Pod budynkiem znajdowały się równie wielkie podziemia-piwnice na wino i zapasy. I kiedy tak sobie z latarką oglądałem podłogę ułożoną z cegieł, ściany i łukowe sklepienia zaciekawił mnie placek z innego trochę tynku na jednaj ze ścian. Wróciłem do samochodu i zaopatrzony w specjalnie przygotowany na takie okazje młotek (ciekawe gdzie on teraz leżakuje ?) przystąpiłem do opukiwania. Tynk ze ściany dał się odkuć bez problemu. Pod nim kilka cegieł, takich jak w całej budowli,ale dość niechlujnie ułożonych i prawie bez zaprawy. Dreszcz jaki mnie przeszedł od miejsca, gdzie plecy kończą swą szlachetną nazwę, aż do czubka głowy, spowodował szybsze bicie serca. Cegły udało się wyjąć. Wewnątrz, w ceglano-ziemnej jamie tkwił pakunek. Owinięty w czarne coś (co potem okazało się papą) i obwiązany grubym sznurem. Bałem się to ruszyć więc konieczne było wyjście na zewnątrz. Poszukałem kawałka drutu, do którego przywiązałem kilkanaście metrów
linki. Za pomocą tej kombinacji z bezpiecznego miejsca na zewnątrz powoli ciągnąłem, ciągnąłem i ciągnąłem. Aż spadło. Ciekawość kazała wejść i zobaczyć co to a rozsądek wstrzymywał. Nic nie wybuchło więc w końcu wyciągnąłem pakunek na dzienne światło.
Po oględzinach zdecydowałem się na rozcięcie sznura (co poszło łatwo) i rozpakowanie z papy (co wymagało cierpliwości i siły). W środku szmata a w niej...
(tak byłem zaabsorbowany znaleziskiem, że nawet zapomniałem o robieniu zdjęć. Dość, że dostałem przyspieszenia-zawinięte w szmatę znajdki do samochodu, sprzęt byle jak na tylne siedzenie i jazda-zanim mnie ktoś zobaczy).
Dopiero w domu, po oczyszczeniu, zrobiłem zbiorcze zdjęcie. Emocje opadły, bo okazało się, że to alpaka. Tylko łopatka do ciast była z pruską próbą srebra 800.
dziękuję za uwagę :rotfl: C.
ja osobiscie bardzo lubie takie opowiesci i czekam na wiecej 
, to nam tu więcej napiszesz 
.
) i przekazałem wszystkie fenysie. -Bo to na pana polu znalazłem to są pańskie. Można będzie znajomym pokazać. I tak przeszliśmy na tematy drugowojenne. A po godzinie zostałem zaproszony na kawę i ciasto do domu w P., w którym już wcześniej byłem spytać się o zgodę na kopanie. 
.
ale poszło gładko i bez bólu 
. Ale ani ojciec ani dziadek nie chcą nikomu pokazać ani sprzedać. 
I nie mogli się dowiedzieć, że ja coś wiem.
. Aż dziadek zmarł a rodzina rozdrapała majątek-dom i ziemię sprzedali a nowy właściciel nie chciał mi dać na nich namiarów.
).
). 
:rozpacz: 
"Pamiątka z Darłowa" 
