Włóczykij :: Forum poszukiwaczy

Gdzieś pośród ścieżek lasu Gułowskiego.

Wielka i solidna.............

A macie moze wspolrzedne tych obiektow ?

Wąwolnica - Kębło (pow Puławy)

Potoczek....zamojszczyzna.

Troche rusze temacik coś

Śródpolna kapliczka na Wzgórzu Waldensów, widoczna za J. Orzechowskim (jadąc z Chojny do Cedyni).

I ciekawa historia tej kapliczki http://igryfino.pl/artykul/O-kidnapersk ... nsow__5174

C.[/quote]
Sprawdziłem. Sfociłem. Trochę się zmieniło-zamiast słupa jest wielka proca-rozwidlony pień i kapliczka w nim solidnie zamocowana. Figurka też chyba odnowiona. Czy postać to jakiś święty, czy też regionalna postać związana z kościołem ?

C.[/quote]

Lepiej późno niż wcale To Św. Jan Nepomucen.

Ostatnio napotkany Tam czas jakby stanął w miejscu ,zapomniany

Dziś po drodze, zobaczyłem taką starą kapliczkę, na rozstaju dróg w miejscowości Sieprawice, data 1917 r.

Taka skromna, w Puszczy Wkrzańskiej

Gorlice. Kapliczka wotywna za ocalenie jednego z mieszkańców podczas najazdu Jerzego II Rakoczego w 1657 r. Ufundowana w 1664r.
Dziś i przed stu laty na tle części miasta.

Dodam coś jeszcze z Gorlic.
Przydrożne kapliczki domkowe, czy jak się one prawidłowo nazywają. Nie wiem kto je budował, ale pochodzą najpewniej z XIX w. W czasie budowy stały wśród pól, teraz to już miasto i dwie z nich są na prywatnych ogrodzonych posesjach.
Poniżej dwie z nich. Inne dodam niebawem.

Gdzieś na Roztoczu.....

Na półwyspie Helskim taka monumentalna Kapliczka św. Antoniego Padewskiego wzniesiona w 1887 roku. Upamiętnia tragiczne dni, kiedy to ówczesna wieś Kuźnica była zalewana przez morskie fale. Dzwony kapliczki do okresu powojennego przypominały o kataklizmach z lat 1872, 1874, 1899, 1902 oraz 1914 dzwoniąc trzy razy dziennie na Anioł Pański.
A tak opisano szalejące żywioły :
cyt. "30 stycznia 1874 roku Bałtyk wdarł się wśród burzy przez słabą wydmę w trzech miejscach na półwysep, także i do Kuźnicy. Jedna przerwa miała szerokośc 200m. W Kuźnicy bito na alarm w dzwonki przy kapliczkach, wszyscy mężczyźni spieszyli na ratunek. Kobiety dzieci i starcy pouciekali na strychy domów i tam płakano i modlono się.Była to straszna noc. Na komendę jednego rybaka rzucano się z kłodami drzew i workami piasku pod fale, by przeszkodzić dalszemu przelewaniu się wody. Na komendę znów uciekano na bok gdy bałwan nadlatywał. Jeden rybak A.B. został nieco dłużej w przerwie i fala go zabrała do morza. Wszyscy mieli go już za straconego, gdy następna fala wyrzuciła go na wydmę. Nieprzytomnego i skostaniałego przeniesiono go do domu, chorował pól roku, ale potem żył bardzo długo.
W 1899 roku powtórzyła się podobna katastrofa w tych samych miejscach. Zrobiły sie 4 przerwy, jedna na szerokośc 400 metrów. Trwały one tylko jedną noc, bo wkrótce przyszedł wiatr i wielka fala odeszła, morze oddało znowu swoją zdobycz."
źródło : http://www.moje-morze.pl/mapy.html