Manlicher-Mauser (Mauser M1888, Mannlicher II)

Broń krótka, strzelecka, ciężka, maszynowa, pokładowa i inne
ODPOWIEDZ
KoooLuCh
ST-PLUTONOWY
ST-PLUTONOWY
Posty: 114
Rejestracja: 8 lis 2012, o 14:24
Województwo: Brak

Manlicher-Mauser (Mauser M1888, Mannlicher II)

Post autor: KoooLuCh »

W 1886 roku do uzbrojenia armii francuskiej przyjęto karabin Lebel Mle 1886. Był to pierwszy karabin zasilany amunicją elaborowaną prochem bezdymnym. Proch bezdymny spalając się wytwarza dużo mniejszą ilość cząstek stałych niż proch czarny. Jego zastosowanie pozwoliło zmniejszyć kaliber do 8 mm (starsze francuskie karabiny miały kaliber 11 mm). Pociski kalibru 8 mm miały większą prędkość wylotową i bardziej płaski tor lotu dzięki czemu były celniejsze.

Nowy francuski karabin sprawił że wprowadzony do uzbrojenia w 1871 roku niemiecki karabin I.G. Mod. 71/84 stał się konstrukcją przestarzałą. Dlatego GPK (Gewehrprüfungskomission – niem. Komisja Doświadczalna Broni Piechoty) zainicjowała prace nad nowym karabinem, następcą I.G. Mod. 71/84. Początkowo planowano zmodernizować ten karabin i jego amunicję poprzez zmianę kalibru z 11 do 7,9 mm i materiału miotającego z prochu czarnego na bezdymny, ale szybko uznano, że powstała w ten sposób broń nie będzie konstrukcją perspektywiczną.

Prace rozpoczęto więc od początku. Nowy karabin i nabój miały być zbudowane z wykorzystaniem rozwiązań najlepszych konstrukcji europejskich. Nowy nabój 7,9 x 57 mm J był jednym z pierwszych naboi karabinowych bez kryzy wystającej. Dzięki temu uproszczona była budowa magazynka. Zastosowano stały magazynek pudełkowy ładowany przy pomocy 5-nabojowych ładowników. Konstrukcja magazynka była wzorowana na magazynku zastosowanym w austriackim karabinie Mannlicher M1886. Zamek nowego karabinu został skonstruowany przez pracownika rządowego arsenału w Spandau Louisa Schlegelmilcha. Kształt i skok gwintu lufy skopiowano z karabinu Mle 1886.

Próby nowego karabinu zakończono w listopadzie 1888 roku i GPK zaleciło natychmiastowe przyjęcie nowego karabinu do uzbrojenia. 12 listopada 1888 roku cesarz Wilhelm II Hohenzollern podpisał rozkaz o przyjęciu nowego karabinu do uzbrojenia pod oznaczeniem Gewehr 88. Jednocześnie do uzbrojenia przyjęto karabinek Karabiner 88.

Pierwsze seryjne karabiny Gew 88 zostały dostarczone wiosną 1889 roku. Karabiny Gew 88 były produkowany w pruskich królewskich arsenałach w Gdańsku, Erfurcie i Spandau (łącznie 450 000 egz.), bawarskim arsenale w Amberg (425 000 egz.), oraz przez prywatne firmy Ludwig Loewe (425 000 egz.), Osterreichische Waffenfabrik Gesellschaft (Steyr) (300 000 egz.) i Haenel (100 000 egz.). Do sierpnia 1890 wszystkie pierwszoliniowe jednostki armii Prus, Saksonii i Wirtembergii zostały przezbrojone w nowe karabiny.

Wkrótce po dostarczeniu pierwszych karabinów Gew 88 pojawiły się problemy. W karabinach często ulegały uszkodzeniu zamki, podczas strzału pękały szyjki łusek, a podczas przeładowywania dochodziło do zacięć. Powszechnie zarzucano GPK że przy konstruowaniu nowego karabinu nie wykorzystano doświadczenia konstruktorów firmy Mauser, największego niemieckiego producenta karabinów. Szczególnie agresywnie atakowana była firma Ludwig Loewe producent zarówno części karabinów jak i prochu bezdymnego którym elaborowano amunicję. Zarzucano jej że przekupiła rządowych kontrolerów i sprzedała niespełniające norm karabiny. Wykorzystując fakt że członkowie rodziny Loewe byli Żydami antysemicka prasa określiła karabin Gew 88 jako Judenflinte.

Prawdziwą przyczyną problemów był pośpiech z jakim konstruowano nowy karabin i opracowywano technologię produkcji prochu bezdymnego. W rezultacie gwint lufy był źle dobrany, a produkowana amunicja nie miała powtarzalnych parametrów (różne było ciśnienie maksymalne gazów prochowych podczas strzału). Dzięki przekonstruowaniu i wzmocnieniu komory nabojowej lufy wyeliminowano problemy z rozrywaniem łusek podczas wystrzału, zmiana konstrukcji zamka zapobiegła zacięciom podczas przeładowywania. Zwiększenie głębokości bruzd gwintu lufy i polepszenie kontroli jakości podczas produkcji prochu zmniejszyło ryzyko uszkodzenia karabinu podczas strzału.

Poza armią niemiecką Gew 88 był używany w Chinach, Turcji, Brazylii, Peru i Ekwadorze. Bojowo były używane podczas wojny chińsko-japońskiej (1894-1895) i powstania bokserów (w czasie powstania bokserów karabiny Gew 88 były używane zarówno przez powstańców jak i oddziały niemieckie).

Użycie bojowe pokazało że pomimo pewnych wad (często ulęgająca uszkodzeniom rurowa osłona lufy) Gew 88 nie jest bronią złą. Okazał się bronią zdecydowanie lepszą od japońskiego Murata Meiji 22-Shiki, a jego konstrukcja stałą się podstawą do opracowania karabinu Arisaka Meiji 30-Shiki pierwszego japońskiego karabinu strzelającego amunicją elaborowaną prochem bezdymnym. Na Gew 88 wzorował się także Salvatore Carcano konstruując karabin Carcano M1891. Kłopoty z Gew 88 pierwszych serii spowodowały jednak ze karabin ten nigdy nie odzyskał już dobrej opinii. W armii niemieckiej od 1898 był zastępowany przez karabin Mauser M1898. W czasie I wojny światowej w karabiny Gew 88 były uzbrojone wyłącznie tyłowe jednostki armii niemieckiej.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia broni”